Napawanie zalicza się do metod regenerujących i stosuje do naprawiania lub modyfikacji istniejących elementów oraz uszlachetniania powierzchni. W zależności od zadania wykonuje się napawanie ręczne lub zautomatyzowane.
Napawanie
Napawanie laserowe drutem i proszkiem
![Manuelles Laserauftragschweißen](/filestorage/TRUMPF_Master/_processed_/f/c/csm_Applications-laser-metal-deposition-wire_9a7f5514a8.jpg)
Ręczne napawanie laserowe
Podczas ręcznego napawania spawacz „ręcznie” doprowadza dodatek do miejsca obróbki. W tej metodzie dodatkiem takim jest najczęściej cienki drut o średnicy od 0,15 do 0,6 mm. Promień lasera topi drut. Roztopiony drut tworzy trwałe połączenie z materiałem podstawowym, który także jest nadtapiany, po czym ponownie zastyga. Pozostaje niewielkie wzniesienie. Spawacz punkt po punkcie, linia po linii i warstwa po warstwie nanosi żądany kształt. Strumień argonu stanowi ekran dla procesu roboczego, uniemożliwiając dostęp powietrza. Na koniec przywracany jest pierwotny kształt, na przykład przez szlifowanie, toczenie, frezowanie lub erodowanie.
![Zautomatyzowane napawanie laserowe](/filestorage/TRUMPF_Master/_processed_/a/5/csm_Applications-metal-deposition-powder_f07e4e6d41.jpg)
Zautomatyzowane napawanie laserowe
Podczas zautomatyzowanego napawania laserowego dodatek jest maszynowo doprowadzany do miejsca obróbki. Może to być równie dobrze drut, choć w tej technice głównie używa się proszku metalowego. Proszek metalowy jest nakładany warstwowo na materiał podstawowy i stapiany z tym materiałem bez rys i porów. Proszek metalowy tworzy przy tym z powierzchnią materiału wysoce odporne połączenie spawane. Po ostygnięciu powstaje warstwa metalu, które może być poddawana obróbce mechanicznej. Cechą szczególną jest tutaj możliwość nakładania kilku identycznych lub różnych warstw metalu, w zależności od potrzeby.