Berthold Leibinger urodził się 26 listopada 1930 r. w Stuttgarcie jako syn mechanika chirurgicznego i handlarki dziełami sztuki we wschodnioazjatyckim antykwariacie.
Życie Bertholda Leibingera: spojrzenie wstecz z perspektywy czterech aspektów jego pracy
Talent inżynierski, gotowość do podejmowania ryzyka, otwartość – zdaniem wielu rówieśników te cechy Bertholda Leibingera to jego recepta na sukces, zarówno osobisty, jak i względem przedsiębiorstwa TRUMPF, które wyrosło na światowego potentata w konstrukcji maszyn i w technologii obróbki laserowej.
Dzięki swojemu zamiłowaniu do próbowania nowych rzeczy Leibinger w ciągu ponad pięciu dziesięcioleci uczynił z firmy TRUMPF lidera innowacyjności. Pomagały mu w tym dyscyplina pracy ukształtowana przez jego protestancko-pietystyczne wychowanie w Korntal, a także zamiłowanie do techniki i otwartość na świat przekazane przez rodziców. Jego ojciec, wykształcony mechanik chirurgiczny, pochodził z rodziny zajmującej się przez wiele lat techniką medyczną. Zaś matka prowadziła w Stuttgarcie sklep wschodnioazjatycki. Leibinger szybko udał się za granicę, aby umożliwić swemu przedsiębiorstwu skok technologiczny i uczynić firmę TRUMPF globalnym graczem na rynku. Miał ze swoją żoną Doris trójkę dzieci. W 2005 r. przekazał córce, Nicoli Leibinger-Kammüller, funkcję prezesa zarządu, a jego syn, Peter Leibinger, został wiceprezesem. Najmłodsza córka, Regine Leibinger, prowadzi w Berlinie pracownię architektoniczną Barkow Leibinger.
Berthold Leibinger był nie tylko utalentowanym przedsiębiorcą i inżynierem pragnącym ciągłych zmian, ale także osobą biorącą czynny udział w życiu publicznym, która w swoich działaniach wspierała cele społeczne i kulturalne. Niniejsza strona podsumowuje jego twórcze działania, najważniejsze wynalazki i decyzje dotyczące rozwoju przedsiębiorstwa, a także zaangażowanie w sprawy gospodarcze, polityczne i społeczne.
„Grunt to ciekawość”
Dzieciństwo, dom rodzinny i wykształcenie: początki Bertholda Leibingera
Wynalazki i talent inżynierski Leibingera gwarancją innowacyjności w obróbce blachy
Międzynarodowy charakter, niezależność, bycie blisko klienta: to podstawy działalności przedsiębiorczej Leibingera stymulujące rozwój firmy TRUMPF
Po pobycie w Ameryce Leibinger w 1961 r. został kierownikiem działu konstrukcji w Weilimdorf, gdzie w tym czasie zatrudniano siedmiu pracowników. Na tym stanowisku opracował wiele nowych konstrukcji, które doprowadziły do całkowitej zmiany portfolio firmy TRUMPF i utorowały drogę do późniejszego rozwoju.
W latach 1966–1978 Leibinger był kierownikiem technicznym i udziałowcem. To wtedy wraz ze wspólnikiem Hugo Schwarzem doprowadził do umiędzynarodowienia przedsiębiorstwa, zakładając spółki córki, m.in. w Szwajcarii, oraz przedstawicielstwa na wielu kluczowych europejskich rynkach. Aż do dzisiaj bycie blisko klienta leży u podstaw sukcesu firmy TRUMPF.
W 1969 r. Leibinger otworzył pierwszy zagraniczny zakład produkcyjny TRUMPF poza Europą: w Farmington w stanie Connecticut na Wschodnim Wybrzeżu Stanów Zjednoczonych, wkraczając w ten sposób na rynek amerykański. W tym czasie USA były stolicą światowego rynku obrabiarek. Nawet teraz Stany Zjednoczone są po Chinach drugim największym zagranicznym obszarem działalności firmy TRUMPF poza Europą.
Od czasu swojej pracy dyplomowej Leibinger opatentował wiele wynalazków. Dzięki nim mógł stopniowo nabywać udziały w przedsiębiorstwie. W 1978 r. w wieku 48 lat miał większość udziałów w firmie TRUMPF.
Wtedy stanął na czele zarządu i firma TRUMPF po raz pierwszy przekroczyła obroty rzędu 100 milionów marek niemieckich. Do przekazania kierownictwa w roku 2005 Leibinger uczynił firmę TRUMPF globalnym graczem na rynku, o obrotach 1,4 miliarda euro, zatrudniającym ok. 6000 pracowników.
W 2005 r. 75-letni Leibinger po 40 latach kierowania firmą postanowił przekazać stery młodszemu pokoleniu. Nowym prezesem zarządu została jego córka, Nicola Leibinger-Kammüller, a funkcję zastępcy objął syn, Peter Leibinger. Berthold Leibinger zajął stanowisko przewodniczącego rady nadzorczej, które piastował do 2012 r.
Mecenas i osoba publiczna: działalność Leibingera poza przedsiębiorstwem
W ciągu swojego życia Leibinger pełnił wiele honorowych funkcji w różnych instytucjach, m.in. jako przewodniczący Izby Przemysłu i Handlu w regionie Stuttgartu oraz przewodniczący Związku Niemieckich Producentów Maszyn i Urządzeń (VDMA). W latach 1995–1998 był też członkiem rady zajmującej się badaniami, technologiami i innowacjami, działającej przy Kanclerzu Niemiec.
Osiągnięcia inżynierskie Leibingera spotkały się ze znacznym uznaniem. W 1990 r. Uniwersytet w Stuttgarcie na wniosek Wydziału Techniki Konstrukcyjnej i Produkcyjnej przyznał mu tytuł doktora honoris causa. We wrześniu 2014 r. otrzymał nagrodę inżynierską uczelni RWTH i miasta Akwizgran. Fundacja Werner-von-Siemens-Ring w 2006 r. wyróżniła go najważniejszą niemiecką nagrodą techniczną.
W 2006 r. Prezydent Niemiec odznaczył go Wielkim Krzyżem Zasługi z Gwiazdą Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec. W kwietniu 2016 r. Jego Wysokość Cesarz Japonii wyróżnił go Orderem Wschodzącego Słońca ze Złotymi Promieniami ze Wstęgą przekazanym przez ambasadora Japonii, Takeshi Yagi, we wrześniu 2016 r. w Berlinie.
Leibinger angażował się również przez wiele dziesięcioleci w działalność kulturalną i społeczną. Był prezesem Towarzystwa Przyjaciół Niemieckiego Narodowego Archiwum Literatury w Marbach, a w latach 1989–2015 przewodniczącym zarządu Międzynarodowej Akademii Bacha. W 2005 r. założył wraz z ośmioma innymi kierownikami przedsiębiorstw „Fabrykę Wiedzy” – inicjatywę gospodarczą na rzecz wspierania i kształcenia przedsiębiorczości w Niemczech.
Leibinger był członkiem wielu gremiów nadzorczych niemieckich spółek akcyjnych. W latach 1999–2003 zasiadał w radzie nadzorczej BASF AG i był członkiem rady nadzorczej BMW AG oraz Deutsche Bank AG.
W 1992 r. Leibinger założył Fundację Bertholda Leibingera, która do dzisiaj przeznacza dochody wyłącznie na cele kulturalne, gospodarcze, kościelne i dobroczynne. Od 2000 r. przyznaje cenioną w skali międzynarodowej Nagrodę Bertholda Leibingera za innowacyjność, a od 2006 r. Nagrodę Bertholda Leibingera za przyszłościowe rozwiązania w technologii obróbki laserowej.